تحقیق اخلاق مسلمان 20

لینک دانلود خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع :  ( قابل ویرایش اماده پرینت )

تعداد : 20 صفحه

---

 قسمتی متن : 

اموزشکده فنی حرفه پسران محمود اباد

رشته کامپیوتر

اخلاق مسلمان

مولف :

علی طاهری

استاد مربوطه :

استاد کاوه

ارائه درس :

اخلاق اسلامی

86 – 85

فهرست مطالب :

اداب مهمانى ضیافت 4

مهمان، برکت‏خانه

موارد مهمانى

مهمان‏نوازى

پرهیز اسراف ریا

اداب مهمانى

مهمان دردسر؟

سلمان مسلمانى

مهمان ناخوانده

سلام مصافحه 10

مفهوم سلام

ادب اداب سلام

دست دادن

شیوه مصافحه

ادب 13

ادب چیست؟

ادب که اموزیم؟

از ادب پیامبر(ص)

نقدپذیرى 16

نقد تذکر

شیوه صحیح نقد

نقدپذیرى

مقدمه

دوست داریم زندگى‏هایمان، سرشار صمیمیت خونگرمى صفا باشد. حریم انسانها حرمت همگان، محفوظ بماند معاشرت‏هایمان نشات‏گرفته «فرهنگ قرانى‏» تعالیم مکتب باشد. این، یعنى «زندگى مکتبى‏». پایدارى استحکام رابطه‏هاى مردمى، سایه رعایت نکاتى که‏برگرفته «حقوق متقابل‏» افراد جامعه باشد. اینکه «چگونه باید زیست‏» چه سان دیگران باید رابطه داشت، نکته‏اى‏است که بحث «اداب معاشرت‏» مى‏گنجد. خلاف فرهنگ غربى، روح محتواى فرهنگ دینى ما پایه «ارتباط‏»،«صمیمیت‏»، «تعاون‏»، «همدردى‏» «عاطفه‏» استوار است. جلوه‏هاى فرهنگ‏بالنده دستورالعملهاى اخلاقى اسلام دیده مى‏شود. «زندگى مکتبى‏»، سایه شناخت رهنمودها کار بستن انها درصحنه‏هاى مختلف زندگى است، نه شعار ادعا. هر میزان که معیشت ومعاشرت ما اینگونه هدایتهاى دینى مقوله رفتار، هماهنگ باشد، همان‏اندازه زندگیهایمان «مکتبى‏» است. مسلمان باید به‏گونه‏اى چارچوب اصول وسنن فرهنگ دینى خودش زندگى کند که شهامت افتخار، بتواند «امضاى دین‏»را پاى همه رفتارش بگذارد زندگیش «برچسب اسلام‏» داشته باشد الگوى‏اسلامى زندگى خویش خانه جامعه، سایه‏افکن سازد. «اداب برخورد»، «دید بازدید»، «رفت امد»هاى خانوادگى دوستانه،نحوه «گفتار» «رفتار» اقشار مختلف، «دوستى‏» حد حدود ان، مراعات‏«حقوق دیگران‏»، «ادب سپاس احترام‏»، جلوه‏هاى بارز اخلاق معاشرت‏است. این‏گونه رابطه‏هاى اجتماعى، عنوانهاى مختلف شرایط گوناگون‏انجام مى‏گیرد. گاهى صورت «صله‏رحم‏» است; ارتباط اقوام بستگان.گاهى نام «عیادت‏» خود مى‏گیرد; مورد بیماران. گاهى نسبت‏به برادران وخواهران دینى، عنوان «زیارت‏» مى‏یابد، گاهى همسایگان است، گاهى بامستمندان. گاهى محور اطعام گاهى شکل مسافرتهاى دور ونزدیک بردن هدیه اوردن «سوغات سفر». گاهى براى شرکت مجلس عقدو عروسى مشارکت مراسم سوگ تسلیت‏گویى است. هر حال، همه اینها نوعى «رابطه‏» «معاشرت‏» نشان‏دهنده منش‏انسانى فرهنگ اخلاقى هر فرد. اسلام باره‏ها بسیار سخن گفته رهنمودداده که کتاب، گوشه‏اى معارف اموزشهاى دین زمینه‏ها رامرور مى‏کنیم. باشد که «فرهنگ خودى‏» «هویت دینى‏» پاس بداریم افتخار وسربلندى رها سلطه فرهنگى بیگانه تکیه رهاورد مکتب وحى، زندگى وروابط خویش پایه ارزشهاى برگرفته قران اهل بیت (علیهم‏السلام)،سامان بخشیم براى نسلهاى اینده «ادب اخلاق‏» میراث بگذاریم.

اداب مهمانى ضیافت

از برجسته‏ترین خصلتهاى نیکمردان ازادگان، کرم سخاوت‏است. همین ازادگى تعلقات خوى بذل بخشش که‏دیگران اسیر محبت احسان مى‏کند. «ضیافت‏» داشتن دستى باز سفره‏اى گشوده عطایى پیوسته ومهمان‏دارى مهمان‏نوازى، نشانه‏ها جلوه‏هاى روحیه فتوت وجوانمردى است. معاشرتها، دید بازدیدها رفت امدها، گاهى صورت‏«مهمانى‏» است. رو اشنایى اداب ضیافت رسوم دینى مهمانى،در محدوده «اخلاق‏» معاشرت مى‏گنجد. موضوع، دو جنبه دوطرف دارد: یکى کسى که مهمان مى‏کند، دیگرى که مهمان مى‏شود.و هر کدام اداب روش حد حدودى است، قابل بحث.

مهمان، برکت‏خانه

بعضى، مهمان گریزانند. برخى مهمان‏دوستند. هر کدام هم‏نشان‏دهنده خصلت درونى افراد است. حضرت على(ع) اندوهگین‏دیدند. پرسیدند: على! سبب اندوه شما چیست؟ فرمود: «یک هفته‏است که مهمانى برایم نیامده است!...» (1) . کجا؟ که امدن مهمان نزول بلا مى‏شمارد کوه غم بردلش مى‏افتد عزا مى‏گیرد، کجا؟ برکت‏خانه، امد مهمان‏است. مهمان رحمت الهى پذیرایى مهمان، توفیقى ارجمنداست که نصیب هر کس نمى‏شود. مهمان حبیب خداست. درضرب‏المثلهاى ایرانى که: «مهمان، روزى خود مى‏اورد.» (2) البته این‏ضرب‏المثل، احادیث اسلامى گرفته شده ریشه‏اى دینى دارد. ازحضرت رسول(ص) روایت که: «الضیف ینزل برزقه ...»; (3) مهمان،روزى خود نازل مى‏کند. البته اضافه این، گناهان صاحبخانه ومیزبان مى‏زداید برکتى شگفت است. باز زمینه‏حدیثى امام صادق(ع) بشنویم که یکى یارانش نام «حسین بن‏نعیم‏» فرمود: - ایا برادران دینى‏ات دوست دارى؟ - ارى. - ایا تهیدستان انان سود مى‏رسانى؟ - ارى. - سزاوار که دوستداران خدا دوست‏بدارى. خداسوگند، نفع تو هیچ یک انان نمى‏رسد، مگر انکه دوستشان بدارى.راستى، ایا انان خانه خودت دعوت مى‏کنى؟ - ارى. هرگز غذا نمى‏خورم مگر انکه پیش من دو سه نفر کمتر وبیشتر برادران هستند. حضرت فرمود: - اگاه باش که فضیلت انان تو، بیش برترى تو انان است! (راوى که شنیدن سخن تعجب امده بود، پرسید- فدایت‏شوم! من انان طعام مى‏دهم، مرکب خویش دراختیارشان مى‏گذارم، حال انان برتر منند؟ - ارى! چون وقتى انان خانه تو وارد مى‏شوند، خود،امرزش تو خانواده‏ات مى‏اورند چون مى‏روند، گناهان توو خانواده‏ات خویش مى‏برند. (4) .