تحقیق شعر عید غدیر

لینک دانلود خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع :  .doc ( قابل ویرایش اماده پرینت )

تعداد : 13 صفحه

---

 قسمتی متن : 

گر امامى بایدت معصوم پاک ----- مى طلب شاهى چنین یعنى على گر محمد هست ختم انبیا ----- گشته خاتم نگین یعنى على ساقى کوثر امام انس جان ----- مصطفى جانشین یعنى على فتح نصرت داشت روز غزا ----- یسار یمین یعنى على پیشوایى گر گزینى اى عزیز! ----- چنین شاهى گزین یعنى على مخزن الاسرار اسماى اله ----- نفس خیرالمرسلین یعنى على بود سر نبوت روز شب ----- رازدار قرین یعنى على دین دنیا رونقى دارد که هست ----- کارساز یعنى على نصیحت بشنو من یاددار ----- دایما میگو همین یعنى على ناز دارد جمیع اولیا ----- ولى نازنین یعنى على صورتش طا مى جو که هست ----- معنى اش سین یعنى على دست برده ازید بیضا روز ----- معجزه استین یعنى على معنى علم لدنى بى خلاف ----- عالم لوح مبین یعنى على ولایت اولین اولیا ----- خلافت اخرین یعنى على نعمت الله خوشه چین خرمنش ----- دلنواز خوشه چین یعنى على ((8))

افتاب اوج ولایت

( لامع درمیانى 1076 ه )

مقبول انت منى ممدوح هل اتى ----- قایل قول لوکشف دافع مضار زوج بتول ابن عم حضرت رسول (ص ) ----- قایم مقام احمد محمود کردگار خیبر گشا قافله سالار دین حق ----- مالک رقاب قنبر داراى ذوالفقار خورشید چه حد که زند لاف روشنى ----- جایى که گشته سایه او مطلع النهار جایى که گشت دوش نبى نقش مقدمش ----- کلک مرا چه حد که شود منقبت نگار...از خشم او بود شررى صرصر خزان ----- لطف او بود اثرى نشئه بهار خامه اى که شرح صفاتش رقم کند ----- نبود عجب که بارد اگر نافه تتار چون بحر نعت منقبتت بیکران بود ----- کى مى کند خیال منى اندر گذار روضه ات که کعبه سیه پوش هجر اوست ----- هر دم کنم خویشتن مطلع اشکار کاى زاده حریم حرم شاه نامدار ----- گشته بلند صیت کمالت هر دیار((9)) درگهت که غیرت باب الجنان بود ----- افتم سر که سازم تاج افتخار صحن استانه قدس اشیانه ات ----- بار دگر شوم ز ترنم سخنگزار کاى افتاب اوج ولایت تویى تویى ----- مولاى عاجزان سیه روزگار خوار کشتى شکستگان محیط گناه ----- لطفت نیم جذبه رساند اعتبار شاها منم که ره مدح ثناى تو ----- گردیده ام توسن نطق بیان سوار دانم یقین که مرحمتت همرهى کند ----- دارم راه مکرمتت چشم انتظار چون نیست نعت ذات تو مقطعى ----- گردیده است بار دگر مطلع ابدار افتاده ام بحر معاصى حباب وار ----- دست من است لامع دامان هشت چار ((10)) حد گذشت طول ز بگسلد کلام ----- بهر اختتام دو دست دعا ار سر سبز باد باغ مراد موافقت ----- چندان که هست رشک خزان رونق بهار بى توشه باد راه امید مخالفت ----- هست مطلب دل عاشق وصل یار((11))

در منقبت امیرالمومنین على (ع ) اثبات ولایت خلافت او

( فیاض لاهیجى 1072 ه )

سزاى امامت صورت معنى ----- على ولى که شاهست مولى جهان همچو چشم است او همچو مردم ----- جهان همچون لفظ است او همچومعنى ولى ولایت وصى وصایت ----- هدى هدایت اعلى ادنى اگر نور او میانه نبودى ----- بماندى دو عالم چو عینین اعمى بود گرد راهش بود نقش پایش ----- دم عیسى مریم دست موسى بود نور او سر ایجاد عالم ----- بود ذات او قدرت حق تعالى فرض محال ار دهد زهر قاتل ----- بود که غیرش دهد من سلوى چو او حمله ارد چه رستم چه دستان ----- چو او معجز ارد چه موسى چه عیسى بیا سر کوى جاه جلالش ----- ببین ریخته سر تجلى ببینى اگر روضه پاک او ----- کم اید چشم تو خورشید اعلى همه خادمانش عقول مجرد ----- همه چاکرانش نفوس معلى چه بدبخت باشد که حشر گردد ----- جدا او جنت تسلى اگر قرب او پیمبر نبودى ----- نمى گشت واجب مودت قربى ترقى بود بى ولایش تنزل ----- تنزل بود ولایش ترقى عشرتگه حضرت بى زوالش ----- تمنى فرو ریخته تمنى امامت کسى سزا شد که دارد ----- تحلى فضل رذایل تخلى قوى بازو, خاطر اوست , دانش ----- گرانمایه صحبت اوست تقوى دل مرده گفته اوست زنده ----- چه باشد ازین بهتر احیاى موتى ؟ فداى ره او چه دانش چه بینش ----- طفیل او چه دنیا چه عقبى شهى کز شرف کرده اوصاف او ----- خداوند تنزیل صد جاى املى کلام الهى چه سابق چه لاحق ----- همه مدحت اوست حق کرده انشى نبینى قران نه سوره نه ایه ----- که نبود او کمال وى انهى چه تدبیر کردند ارباب عدوان ----- که قدرش کنند ازجهان جمله اخفى ولیکن ز مشت غبارى چه خیزد ----- نماند افاق خورشید مخفى ز دمهاى سرد حسودان بدگو ----- نشد نور او نقاب توارى بلى مشعل افتاب درخشان ----- ز باد نفس کى توان کرد اطفى بود افضل خلق بعد پیمبر ----- جهات فضایل چو اوست مطوى علم وافر حکم ظاهر ----- اداب زهد ایین تقوى سبق اسلام قرب پیمبر ----- چه روى صورت چه روى معنى شجاعت حدى که روز محشر ----- بازوى اوست دین تقوى او مستند پیشوایان امت ----- انواع دانش اداب فتوى او جسته نسبت چه قارى چه واعظ ----- بدو کرده نازش چه صرفى چه نحوى تفسیر ایات , او بوده مرجع ----- تاءویل تنزیل , او بوده ماءوى تعلیم علمش فنون تعلم ----- ارشاد سرش علوم لدنى هر واقعه عقل او بوده مرشد ----- هر مساءله علم او بوده مفتى بود جمع وى شروط امامت ----- نص صریح کلام الهى امامت ز عصمت برد استقامت ----- نص امر عصمت پذیرد تمامى نصوص طهارت او هست وارد ----- براهین عصمت او هست جارى احادیث بالغ حد تواتر ----- روى لفظ روى معنى ز قران کنم اول اثبات مطلب ----- دگر احادیث اتمام دعوى لیذهب شان که بود یطهر ----- ز یتلوه شاهد سوى که ایمى تنزیل شد هل اتى چه منزل ----- نبى ز بلغ چرا کرد عتبى که انما بود مقصود ایزد ----- سایل که انگشترى کرد اعطى که بود که او فرمان ایزد ----- نبى شد مباهل قوم نصارى رد برائت که گردید ماءمور ----- اعطاى رایت کرا کرد انهى کرا نبى بود فضل اخوت ----- کرا اولوالعزم حد تساوى شاءن که جبریل شد لافتى گو ----- پیمبر براى که گفت انت منى روز غدیر براى که مى گفت ----- بالاى منبر نبى است اولى براى که بود که گردید صادر ----- حدیثى که نقل است طیر مشوى چرا کرد امر سلام امامت ----- چرا اجر تبلیغ شد حب قربى کسى کاین فضایل مر او راست ثابت ----- کسى کاین دلایل او هست مجرى بود امامت ز هر غیر سابق ----- بود خلافت ز هر غیر احرى یقین محض جهل است عین شقاوت ----- نمودن او دیگرى مساوى چه جا دارد کز ره علم گوید ----- کسى که غیرى ازو هست اولى مرا نیست باور که اهل دانش ----- دل کرده باشد کسى تجرى مگر که نیل جاه مراتب ----- نماید تقرب ارباب دنیى خدایا تو دانى که فیاض مجرم ----- ندارد جز درگه شاه ملجى وى بخش دانسته تقصیر او ----- وى بخش چندین گناهان عظمى ز من کم مکن نعمت مهر او ----- که هر دو عالم مرا بس اجرى((12))

در وصایت ولایت على (ع )

( فیض کاشانى 1007 - 1091 ه )

امدم سر ثناى على ----- اى دل جان من فداى على مظهر کبریاى لاهوت است ----- چون کنم وصف کبریاى على ؟ نفس پیغمبر است سر خدا ----- چه توان گفت ثناى على قدر او برتر است کونین ----- کى ثنایى بود سزاى على ؟! جز خدا قدر او نمى داند ----- خداى من خداى على حق غیر, کى فرود امد؟ ----- ز اسمان نص انماى على ؟ کجا شرح مى توانم کرد ----- انچه حق گفت وفاى على وه که بیگانگان چها کردند ----- چون نبودند اشناى على جماعت که حق او بردند ----- سعى کردند جفاى على خدا جهان پس احمد ----- نشود هیچ کس جاى على بعد باقیان اهل البیت ----- حجج حق اوصیاى على حسن مجتبى , حسین شهید ----- دو فرزند دلگشاى على سید عابدین باقر علم ----- صادق کاظم رضاى على تقى هادى زکى , مهدى ----- دودمان بتول تاى على باد ما درود ایشان ----- بود جنان بقاى على هر دو عالم طفیل ایشان است ----- هر دو کون امد براى على روز محشر حساب جن بشر ----- وا گذارد خدا براى على او قسیم بهشت دوزخ ماست ----- خبر امد خداى على من کیم زنم ایشان دم ؟ ----- که باشم سخن سراى على گر بپرسند کیستى ؟ گویم ----- ذره اى محو هواى على نیم هیچ جز محبت او ----- پاى سر همه ولاى على لایق بندگى نیم او ----- جان پاکم خاک پاى على یاالهى روز حشرم ده ----- جاى سایه لواى على مهر او شفیع من گردان ----- بهره ور سازم لقاى على حالیا ده نقد توفیقم ----- شوم تابع هداى على کارهاى مرا چنان گردان ----- که بود جمله رضاى على یافتم ره سوى درگه تو ----- سخنهاى جانفزاى على دیده روشن شد غبار رهش ----- راه دیدم توتیاى على من کرد, کان سزاى وى است ----- نیستم من ولى سزاى على من ندانم چه سان کنم شکرش ؟ ----- تو من بده جزاى على شکر کورهم نمود تو ----- تو بیفزاى علاى على گنهم گر چه هست بى حد حصر ----- لیک هستم ز اولیاى على نامه ام گر تهى است حسنات ----- دل پر دارم ولاى على مهر او مى برد مرا بهشت ----- مى روم سوى حق پاى على همچو سایه که مى رود پى مهر ----- مى رود فیض قفاى على((13))

در مدح على (ع ) اشارت ولایت سرور

(حزین لاهیجى ت : 1103 ه -و: 1180 ه )

امد سحر ز کوى تو دامن کشان صبا ----- اهدى السلام منک على تابع الهدى شد زان سلام زنده عظام رمیم من ----- گفتم صد نیاز که اهلا مرحبا خوش نسیم کرد چو اهنگ بازگشت ----- باز امدم خویش سکر دلگشا یک دامن اشک قدمش ریختم عجز ----- گفتم او نهفته که : روحى لک الفدا چون مى کنى زیارت خاک استان ----- چون مى رسى درگه کعبه صفا من بکن خاک درش عرض سجده اى ----- گردد اگر قبول , زهى عز اعتلا پس بعد ازین زمین ادب بوسه ده بگو ----- کاین خسته نیست بى تو دمى غمت جدا روزى که بود کف من دامن وطن ----- پایم همین دامن خود بود اشنا