تحقیق انگیزه هاى مخالفت حکومت علوى

لینک دانلود خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش اماده پرینت )

تعداد : 53 صفحه

---

 قسمتی متن : 

انگیزه هاى مخالفت حکومت علوى

نبى الله ابراهیم زاده املى

مقدمه

امام على بن ابى طالب(ع)، علاوه خلافت جانشینى منصوص رسول گرامى اسلام(ص)، پس کشته شدن خلیفه سوم، تاریخ بیست پنجم ذى حجه سى پنج هجرى (ششصد چهل چهار میلادى)[1]، همه استنکافش پذیرفتن حکومت خلافت، اقبال عمومى اصرار انان براى پذیرش منصب حکومت ظاهرى، مواجه شد، بیعت انان راس همه، بیعت اصحاب پیامبر مهاجران انصار، عملا متصدى امر حکومت خلافت مسلمانان گردید.

در باره حکومت ظاهرى امام على(ع) تعبیر دیگر، حکومت علوى، چند مساله مسلمات تاریخى است.

نخست اینکه امام(ع) فضاى کاملا ازاد سیاسى ـ اجتماعى اقبال عمومى اشتیاق توده هاى مردم مسلمان بیعت روى میل اختیار انان، حکومت رسید؛ چون، مردم پس پشت سر گذاشتن دوران سخت تلخ حکومت پیشینیان انواع تبعیضها، بى عدالتیها فساد تباهى، نتیجه رسیدند که تنها راه نجاتشان اوضاع نابسامان جو تبعیض امیز ستم الود، پایان دادن دوران حکومت خلیفه پیشین تعیین خلیفه جدید است، لذا پس وى، خانه وصى جانشین بحق پیامبر(ص) حضرت على(ع) روى اوردند دست بیعت سویش گشودند طور جدى، خواهان حکومت علوى بودند برابر عدم پذیرش امام(ع) اصرار ورزیده حضرت اجابت درخواست خود تنگنا قرار دادند. امام(ع) باره فرموده است:

«ازدحام فراوانى که مانند یالهاى کفتار [به فشرده انبوه] مرا قبول خلافت وا داشت. انان، هر طرف، مرا احاطه کردند [و] چیزى نمانده که دو نور چشمم زیر پا له شوند! چنان جمعیت پهلوهایم فشار اورد که سخت مرا رنج انداخت ردایم دو سو پاره شد! مردم همانند گوسفندانى [گرگ زده که دور دور چوپان جمع شوند مرا میان گرفتند.[2]

مانند شترهاى ماده اى که فرزندان خود روى اورند، سوى من روى اوردید مى گفتید: «بیعت! بیعت!». من، دستم بستم شما مى گشودید. من، شما برمى گرفتم شما سوى خود مى کشیدید.»[3]

طبرى نقل مى کند که امام على(ع) برابر اصرار مردم بیعت، فرمود: «این کار ـ بیعت ـ نکنید. اگر من، وزیر همکار امام مسلمانان باشم، بهتر که امیر حاکم مسلمانان باشم.»، اما انان گفتند: «به خدا سوگند! ما، تو رها نمى کنیم که تو بیعت کنیم.»[4]

دوم اینکه امام(ع) پیش این، براى رسیدن امامت حکومت ظاهرى زعامت سیاسى ـ که حق مسلم خود مى دانست ـ هر گونه تلاش اقدام ممکن، خوددارى نورزید، اما پس قتل عثمان، وجود اقبال عمومى اصرارشان براى حکومت زعامت سیاسى، پذیرش ابا ورزید. راز اکراه امتناع چیست؟

راز امتناع، براى پژوهندگانى که اوضاع مقطع زمانى اگاهى دارند روحیات ویژگیهاى شخصیتى امام على(ع) شناختى، هر چند اجمالى، دارند، روشن است؛ زیرا، منصب خلافت حکومت ظاهرى براى حضرت، یک هدف یک ارزش اصیل نبود هر قیمتى که شده هر شرایط سیاسى اجتماعى بپذیرد پذیرفتنش خوشحال شود، بلکه حکومت، براى بزرگ پیشواى دینى برترین اسوه کمالات انسانى الهى، چنان که خودش بارها بار فرمود[5]، وسیله اى براى پیاده کرده احکام نورانى اسلام ناب محمدى(ص) نشر تبلیغ فرهنگ غنى قرانى بسط عدالت همه جانبه سیاسى اجتماعى اقتصادى رفع تبعیض ستم جامعه اسلامى بود.

امام(ع) ارزیابى اوضاع موجود ملاحظه دگرگونیهایى که جامعه وقوع پیوسته ضد ارزشها، جایگزین ارزشها شده مردم، فرهنگ اصیل اسلام ناب محمدى احکام قرانى فاصله گرفته بودند، خوبى مى دانست که حکومت کردن چنین جامعه اى سامان دادن اوضاع نابه سامان اجتماعى دفع تبعیض فساد بى عدالتى باز گرداندن اوضاع وضعیت دوران پیامبر(ص) کارى بس دشوار بلکه محال است، بنابراین، پذیرش حکومت خوددارى مى کرد.

دشوارى تغییر اوضاع، انجا ناشى مى که یک سو، عموم مردم، فضاى الوده وارونه دوران حکومتهاى پیشین، بویژه دوران عثمان، خو گرفته بودند اماده پذیرش احکام اسلام ناب رعایت اصول ارزشى عدالت اجتماعى اقتصادى نبودند سوى